تیغه برش کاربید تنگستن

چگونه تیغه های برش کاربید تنگستن عمر را افزایش می دهند؟

سختی استثنایی:
کاربید تنگستن یک ماده کامپوزیتی است که از تنگستن و کاربید تشکیل شده است که به دلیل سختی بسیار زیاد شناخته شده است. این سختی در مقیاس Mohs اندازه گیری می شود که الماس با 10 سخت ترین و کاربید تنگستن معمولاً حدود 9.5 است. در مقایسه، فولاد معمولاً حدود 5-6 در مقیاس Mohs سقوط می کند.
این سختی استثنایی باعث می شود تیغه های کاربید تنگستن در برابر سایش و پارگی بسیار مقاوم باشند، به ویژه هنگام برش مواد ساینده. همانطور که تیغه با مواد روبرو می شود، دندانه های سخت کاربید تنگستن، تیزی و هندسه لبه خود را حفظ می کنند، به جای اینکه مانند تیغه های فولادی نرم تر تغییر شکل یا خرد شوند.

کاهش سایش لبه:
سختی برتر کاربید تنگستن به طور مستقیم به کاهش سایش لبه ترجمه می شود. همانطور که تیغه مواد را برش می دهد، دندانه های کاربید سخت به جای ساییدن یا خراشیدن، از بین می روند و سایش و پارگی لبه برش را به حداقل می رساند. این فرسایش آهسته لبه باعث می شود که تیغه برای مدت زمان قابل توجهی در مقایسه با تیغه های فولادی تیز بماند.

حفظ وضوح لبه:
توانایی از تیغه برش کاربید تنگستن حفظ وضوح لبه آنها در طول زمان برای طول عمر طولانی آنها بسیار مهم است. لبه تیز برش های تمیز و دقیق را تضمین می کند و نیروی مورد نیاز برای برش مواد را کاهش می دهد. همانطور که تیغه مات می شود، تمیز کردن آن دشوارتر می شود و منجر به افزایش تلاش، آسیب احتمالی مواد و سایش زودرس تیغه می شود.
سختی استثنایی کاربید تنگستن و حفظ لبه به آن اجازه می دهد تا وضوح را برای مدت طولانی حفظ کند، حتی در هنگام برش مواد سخت. این به معنای تغییرات کمتر تیغه، کاهش زمان خرابی و هزینه های کلی کمتر مرتبط با تعویض تیغه است.

افزایش راندمان برش:
لبه های تیز و بادوام تیغه های کاربید تنگستن به افزایش راندمان برش کمک می کند. از آنجایی که تیغه با حداقل مقاومت از بین مواد می‌لغزد، به نیروی کمتری از کاربر یا ابزار نیاز دارد که منجر به برش سریع‌تر و کارآمدتر می‌شود. این کارایی به کاهش زمان برش، بهبود بهره وری و خستگی کمتر برای کاربر منجر می شود.

شکستگی کاهش یافته:
چقرمگی بالای کاربید تنگستن، علاوه بر سختی آن، آن را در مقایسه با تیغه های فولادی، کمتر در معرض شکستگی قرار می دهد. هنگام برش مواد سخت یا ساینده، تیغه های فولادی ممکن است بیشتر در معرض تراشه یا شکستن باشند، به خصوص اگر نیروی بیش از حد اعمال شود. توانایی کاربید تنگستن در تحمل بارهای ضربه و ضربه، خطر شکستگی را کاهش می دهد و طول عمر تیغه را بیشتر می کند.

صرفه جویی در هزینه کلی:
در حالی که هزینه اولیه تیغه های کاربید تنگستن ممکن است بیشتر از تیغه های فولادی باشد، پس انداز طولانی مدت اغلب بیشتر از سرمایه گذاری اولیه است. تیغه های کاربید تنگستن به دلیل طول عمر طولانی، کاهش زمان خرابی و بهبود کارایی برش، می توانند هزینه کلی هر برش را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. کاهش نیاز به تعویض مکرر تیغه ها و خرابی های مرتبط به این صرفه جویی در هزینه کمک می کند.

چرا تیغه های کاربید تنگستن در هنگام برش گرمای بیشتری نسبت به تیغه های فولادی تولید می کنند؟

تیغه‌های کاربید تنگستن لزوماً گرمای بیشتری نسبت به تیغه‌های فولادی در طول برش تولید نمی‌کنند، اما می‌توانند به شرایطی کمک کنند که در فرآیند کلی برش گرمای بیشتری تولید شود.
در اینجا دلیل آن است:
اصطکاک: تمام برش ها به دلیل اصطکاک بین تیغه و ماده بریده شده گرما تولید می کنند. این امر برای تیغه های کاربید تنگستن و فولاد صادق است.
مکانیسم برش: تیغه های برش کاربید تنگستن اغلب برای برش مواد به عمل برشی تکیه می کنند. این می تواند یک روش برش کارآمدتر در مقایسه با عمل خراش دادن برخی از تیغه های فولادی باشد. با این حال، برش همچنان می تواند اصطکاک و گرما ایجاد کند.
تیرگی: یک تیغه بی رنگ بدون توجه به جنس، اصطکاک بیشتری ایجاد می کند و در نتیجه حرارت بیشتری در حین برش ایجاد می کند. تیغه‌های کاربید تنگستن ممکن است لبه‌های خود را طولانی‌تر نگه دارند، اما تیغه‌های کاربید کسل‌کننده همچنان می‌توانند گرمای قابل توجهی تولید کنند.

عوامل موثر بر تولید گرما:
سرعت برش: سرعت برش سریعتر معمولاً به دلیل افزایش اصطکاک، گرمای بیشتری ایجاد می کند.
خواص مواد: مواد متراکم تر یا سخت تر به نیروی بیشتری برای برش نیاز دارند که منجر به افزایش اصطکاک و تولید گرما می شود.
روغن کاری: استفاده از روان کننده می تواند اصطکاک و گرما را در حین برش بدون توجه به جنس تیغه کاهش دهد.